Haziran, Temmuz, Ağustos. Memlekette yaz mevsimi. Ve yazın tam ortası, Temmuz'un 15'i. Hava sıcak ancak gece gündüzden daha sıcak olma telaşında. Gergin bir akşam başlıyor. Bir haber duyuluyor köprü kapanmış diye. Sonra yeni haberler gelmeye başlıyor. Bir kalkışma, bir darbe girişimi, yok yok basbaya bir darbe. Anlam vermekte zorlanılıyor önce. Yıl olmuş 2016. Darbe de neyin nesi diye. Hem neyin darbesi? Kime karşı darbe? Darbeyi yiyen kim olacak? Darbeden kim? Anlamlı/anlamsız sorular anlamsız kalıyor dakikalar içinde. Göz göre göre millete silah doğrultuyor hainler. Ve kısa bir şaşkınlığın ardından millet anlıyor işin ciddiyetini...       

Başkomutanın çağrısıyla dökülüyor meydanlara. Tankı gördüğünde evinden çıkamaz bu millet diyenlere inat. Halk ne zaman darbeyi durdurdu ki şimdi durdursun diyenlere inat.

Korkusu alınmış bir millet çıkıyor meydanlara. Hem nasıl çıkmak? Akıyor yatağına sığmayan coşkun bir ırmak gibi. Bakıyorsun 80'inde bastonlu bir ihtiyar, bakıyorsun 12-13 yaşlarında bir çocuk, bakıyorsun bir anne, bakıyorsun bir âmâ...

Ellerinde ne mi var? Onların ellerinde değil silahları. Göğüslerinde öyle bir iman var ki silahlar tesir edemiyor. Hem de ne iman! Tankın karşısında dimdik durduran; ellerini kaldırmış, elleri tetikte bekleyen hainlerin üzerine yürüten; ölmek var dönmek yok dedirten bir iman. Korku alınmış bir kere yürekten. Ölümü öldürmüş bir milletin karşısında hangi silah, hangi tank ve hangi uçak durabilir ki?      

Onlar zannettiler ki öldürerek korkutacaklar, kaçıracaklar, bitirecekler milleti. Bu aziz millet korkmadı, kaçmadı ve elhamdulillah bitmedi, bitmeyecek...       

Siz hala anlamadınız mı meselenin vatan olduğunu? Mesele vatansa geresini konuşmayan, sormayan, sorgulamayan bir millet karşınızda...

Bütün ağababalarıyla, bütün destekçileriyle, bütün hileleriyle, bütün entrikalarıyla, bütün silahlarıyla bir gecede mağlup oldular. Çünkü onlar hala anlamasa da bu milletin kurulan bütün tuzakları boşa çıkaran bir Allah'ı vardı. Allah hainlerin ellerini ayaklarını birbirine dolaştırdı...        

O gece 253 fidan düştü toprağa. Yeniden yeşermek üzere. Her biri kim bilir kaç filiz verecek? Bir daha denediklerinde kaç dirileceklerini elbet görecekler...          

Hangi söz anlatabilir ki bir kahramanı? Hele kahraman bir milleti?       

Allah vatanımızı hainlerden, zalimlerden ve düşmanlardan korusun. Ezanı minarelerden, al bayrağı gönderden eksik etmesin. Vatanını ve  mukaddesatını canından aziz bilen bu milletin yüzünü yere düşürmesin. Bütün şehitlerimize Allah'tan rahmet, gazilerimize sağlık ve afiyet diliyor; vatan ve mukaddesatına aşık nesiller yetiştirmek için elimizden gelenin en iyisini yapmaya söz veriyoruz.      

     İsmail YILDIRIM

İlçe Milli Eğitim Müdürü